Według podpisanej przez nasz kraj - Deklaracji Helsingborskiej wczesną rehabilitacja należy objąć każdego pacjenta jak najszybciej po wystąpieniu choroby. Do udaru niedokrwiennego dochodzi, gdy przepływ krwi w tętnicy mózgowej zostaje zablokowany, w rezultacie czego część mózgu zostaje niedotleniona. Stanowi to około 80% przypadków udarów, które to są dziś jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności. Dotyka on w większości osoby prowadzące niezdrowy tryb życia osób lub starszych osób. Co istotne młode osoby także zapadają na udar, tylko że częstość występowania udarów rośnie wraz z wiekiem. Pacjenci - 20% z nich wymaga stałej opieki, 30% pomocy w niektórych codziennych czynnościach, zaś 50% pacjentów po udarze mózgu dzięki fizjoterapii oraz leczeniu neurologicznemu w szpitalu odzyskuje niemal pełna sprawność. Udary i ich skutki różnią się także ze względu na obszar mózgu, na jakim wystąpiły. Udar w obszarze lewej półkuli powoduje poważne problemy z mową, natomiast w obrębie prawej półkuli skutkuje poważnymi zaburzeniami postrzegania. Objawy Do najczęstszych a zarazem najbardziej charakterystycznych objawów udarów w mózgu należą: nagłe zawroty głowy z towarzyszącymi zaburzeniami w utrzymaniu równowagi, nagłymi upadkami, kłopotami z orientacją i zaburzeniami świadomości porażenie mięśni na twarzy np. wykrzywienie jej po jednej stronie, szczególnie widoczne jest opuszczenie kącika ust, fałd nosowo-wargowy jest wygładzony i to również powoduje bardziej niewyraźną mowę jak bełkotanie lub utrata zdolności mówienia zaburzenia widzenia i czasami z podwójnym widzeniem, niedowład ręki, nogi lub paraliż ciała, zmiana napięcia mięśniowego, spastyczność w dłoni, problemy psychologiczne, depresje. Rehabilitacja poudarowa powinna rozpocząć się natychmiast po konsultacji z neurologiem i po przejściu udaru w mózgu. Daje to zdecydowanie zwiększone prawdopodobieństwo powrotu do pełnej sprawności. Bardzo ważnym aspektem rehabilitacji jest uniknięcie spastyczności mięśni oraz w stawach. Istotne jest przywrócenie sprawności ruchowej oraz nauka chodzenia. Warto zaznaczyć, że powinna być to interdyscyplinarna, kompleksowa terapia, obejmująca zarówno rehabilitację neurologiczną jak i opiekę neurologa i lekarza rehabilitacji medycznej, pielęgniarki, neuropsychologa, fizjoterapeuty, logopedy oraz opiekę rodziny lub pracownika socjalnego i terapeuty zajęciowego. Szczególnie ważne jest włączenie się członków rodziny chorego w proces jego powrotu do zdrowia. Istnieje wiele prostych ćwiczeń, które pokaże fizjoterapeuta, możliwych do wykonania z pacjentem w domu. Wielką ich zaletą jest to, iż można je przeprowadzać w domu między ćwiczeniami z rehabilitantem. Ważne jest także umacnianie więzi i podnoszenie pacjenta na duchu poprzez pracę z nim nad rekonwalescencją. Początkowo neurologiczna rehabilitacja przede wszystkim nastawiona jest na przywrócenie pacjentowi możliwości samodzielnego wykonywania podstawowych czynności codziennych. Jednym z pierwszych działań jest przeprowadzanie oceny siły mięśniowej, wydolności pacjenta oraz oklepywanie pleców w celu usprawnienia pracy układu oddechowego. Bardzo ważne są odpowiednie ćwiczenia rehabilitacyjne porażonych kończyn - nogi oraz ręki. Istotna jest terapia dłoni i palców a więc ćwiczenia ruchowe zapobiegające spastyczności. Może tu pomóc orteza dłoni, co jest istotne w jej terapii.. Ważne są ćwiczenia oddechowe oraz stymulujące krążenie i usprawniające poruszanie. Do niezwykle ważnych czynników wpływających na poprawę zdrowia pacjenta i prawidłową rehabilitację należy utrzymanie prawidłowej higieny i stanu skóry aby zapobiec powstawaniu odleżyn. Pierwszym celem jest pionizacja pacjenta, by przywrócić go do pozycji siedzącej. Kolejnym jest powstanie chorego oraz umożliwienie mu poruszanie się przy pomocy np. balkonika czy kuli łokciowej lub trójnoga. Ważna jest likwidacja barier architektonicznych w mieszkaniu dzięki sprzętom jak np. krzesła i taborety prysznicowe, krzesło toaletowe, poręcze i uchwyty w łazience ale i w pokojach. Można się także wyposażyć w podnośnik dla osób niepełnosprawnych, wózek inwalidzki, łóżko rehabilitacyjne z materacem przeciwodleżynowym, pionizator. Równoległe prowadzenie terapii ruchowej z terapią neuropsychologiczną i logopedyczną daje sukcesy, bo każda z nich wzajemnie się uzupełniają. Bardzo ważna jest także wtórna profilaktyka przeciwudarowa np. rzucenie palenia papierosów, wyrównanie ciśnienia krwi lub poziomu cholesterolu. Istotne jest także ograniczenie stresów i leczenie poszpitalne przy połączeniu domowej opieki oraz pomocy wykwalifikowanych specjalistów- co daje dobre wyniki. Fizjoterapia bodźców proprioceptywnych metodą PNF jest funkcjonalna, to znaczy zgodna z potrzebami pacjenta i wzorowana na naturalnych ruchach człowieka. W czasie tej terapii wykorzystuje się nieuszkodzone lub sprawniejsze sfery ruchowe pacjenta do pozyskania aktywności w innych uszkodzonych częściach ciała. Zaś co istotne wielokrotnie powtarzalny ruch może spowodować utworzenie nowego wzorca ruchowego a więc - przywrócić przewodnictwo nerwowe w uszkodzonym obszarze. Metoda Bobath stworzona została przez Berte i Karela Bobath. Koncepcja NDT Bobath zwraca uwagę na konieczność fizjologicznego oddziaływania już od samego początku aby wszystkie działania lecznicze były skierowane na przeciwdziałanie utrwaleniu patologii. Dlatego np. istotne jest ułożenie pacjenta w taki sposób, żeby miał on dostęp do wszystkich rzeczy od strony porażonej, aby nie powodować kompensacji nieporażoną stroną ciała. W późniejszym etapie należy zadbać o aktywność ruchową chorego jak przybory do ćwiczeń np. rotor rehabilitacyjny, zmianę złych nawyków żywieniowych i zdrowotnych. Nakreślenie celów jest bardzo ważnym czynnikiem w fizjoterapii, ale muszą one być realne. Całkiem nierealnych celów nie udaje się osiągnąć, co wywołuje przygnębienie rodziny oraz chorego. Fizjoterapeuta Paweł Michałowicz. Gdańsk, Sopot, Gdynia, Pruszcz Gdański.Przebyty udar mózgu. To nagłe wystąpienie objawów uszkodzenia mózgu powstałych w wyniku zaburzeń krążenia mózgowego. Udar mózgu może być krwotoczny (wywołany wylewem krwi do mózgu) lub niedokrwienny (wywołany zatrzymaniem dopływu krwi do mózgu). Udar niedokrwienny może być również wtórnie ukrwotoczniony.
Przyczyny udaru mózgu Udar mózgu jest incydentem naczyniowym spowodowanym zakłóceniem dopływu krwi do mózgu w wyniku zablokowania bądź pęknięcia tętnicy zaopatrującej mózg w krew. Pogorszenie stanu pacjenta następuje nagle. W ciągu kilku minut dochodzi do utraty przytomności, występują wymioty, bóle głowy, porażenie połowicze i opadanie kącik ust. Jak szybko podjąć rehabilitację po udarze? Optymalnym okresem usprawniania po udarze mózgu jest pierwsze pół roku od chwili zachorowania. Nie oznacza to jednak, że w późniejszym okresie Pacjenci nie odnoszą istotnych korzyści z wdrożenia programu rehabilitacji, jednak musi być on intensywny i nakierowany na konkretne potrzeby funkcjonalne Pacjenta. Efekty rehabilitacji Intensywna rehabilitacja i działania terapeutyczne podejmowane są do momentu zaobserwowania poprawy umiejętności Pacjenta. Następnie rozważa się zmianę stosowanych technik usprawniania lub celu rehabilitacji (wdrożenie treningu strategii kompensacyjnych, jeśli istnieją przesłanki, że pełny powrót wybranych funkcji nie będzie możliwy. Ostateczny efekt rehabilitacji po udarze zależy od kilku czynników podstawowych: wielkości i lokalizacji uszkodzenia mózgu w konsekwencji udaru, stanu somatycznego pacjenta przed zachorowaniem, momentu rozpoczęcia leczenia i rehabilitacji, wsparcia ze strony rodziny. Rehabilitacja po udarze w domu Najlepszym rozwiązaniem dla pacjenta po przebytym udarze pozostaje pobyt w specjalistycznym ośrodku. Niestety, z różnych względów nie zawsze jest to możliwe. Należy wtedy samodzielnie zatroszczyć się o poprawę jego stanu zdrowia, stosując odpowiednie ćwiczenia oraz w należyty sposób przygotowując otoczenie pacjenta. Skuteczna rehabilitacja po udarze mózgu polega bowiem przede wszystkim na systematycznym wykonywaniu różnego rodzaju ćwiczeń: nie tylko fizycznych, ale i umysłowych. Do tej pierwszej kategorii zaliczymy aktywności mające na celu zwiększenie sprawności ruchowej pacjenta. Choć jak najbardziej można wykonywać je samodzielne, dobór konkretnych ćwiczeń należy koniecznie skonsultować ze specjalistą. Niezwykle istotne jest ponadto ponowne kształtowanie umiejętności wykonywania podstawowych, codziennych czynności, takich jak ubieranie się czy mycie. Ważnym elementem rehabilitacji poudarowej pozostaje bowiem odbudowanie u chorego poczucia niezależności. Psychika chorego po udarze Doznanie udaru mózgu niesie za sobą daleko idące skutki, z którymi wielu pacjentów nie jest w stanie sobie poradzić. Utrata niezależności oraz niemożność wykonywania dotychczasowych aktywności często skutkują tzw. depresją poudarową. U chorego pojawiają się silne negatywne emocje, agresja czy rezygnacja. Zwalczanie tego rodzaju depresji jest niezwykle istotne – u pacjentów cierpiących na to zaburzenie rehabilitacja po udarze jest trudniejsza, a na efekty trzeba czekać dłużej. Zespół zmęczenia poudarowego Oprócz wspomnianej wyżej depresji poudarowej, u wielu chorych występuje tzw. zespół zmęczenia poudarowego (sama depresja stanowi niekiedy jego część). Objawy, jakimi się charakteryzuje, mają dwoistą naturę. Z jednej strony wpływają na sprawność fizyczną pacjenta, z drugiej zaś na jego stan psychiczny. Zespół zmęczenia poudarowego powoduje nienaturalnie szybkie męczenie się organizmu: pacjent może być wyczerpany po wykonaniu zaledwie kilku ćwiczeń. Jeśli zaś chodzi o kondycję psychiczną, pojawiają się opisane częściowo powyżej objawy depresyjne. Turnusy rehabilitacyjne Oferowane pobyty są dostosowywane do stanu zdrowia, potrzeb i możliwości pacjenta. Minimalny czas trwania turnusu rehabilitacyjnego dla osób po udarze to 14 dni z możliwością przedłużenia do kilku miesięcy. Celem realizacji turnusu dla osób po udarze jest przywrócenie Pacjentowi wszystkich funkcji, które zostały utracone w wyniku choroby. Gdy nie jest to możliwe, rehabilitant ma za zadanie nauczyć Pacjenta innych strategii ruchowych, by radził sobie na co dzień mimo niepełnosprawności. Oprócz zabiegów rehabilitacyjnych, każdy Pacjent ma zajęcia z logopedą i psychologiem. Uczestnik turnusu kwalifikowany jest do zajęć na podstawie konsultacji lekarza neurologa, zespołu terapeutycznego i dostarczonej dokumentacji medycznej. Oprócz opieki lekarskiej, gwarantowana jest całodobowa opieka pielęgniarsko – opiekuńcza. Turnus rehabilitacyjny skierowany do osób po udarze mózgu składa się z szeregu działań rehabilitacyjnych, wśród których wymienić można: ćwiczenia indywidualne z fizjoterapeutą, zakres ćwiczeń dostosowany jest indywidualnie do potrzeb pacjenta, w tym gimnastyka przyłóżkowa, gimnastyka oddechowa stymulacja eksterocepytwna, dotykowa, wizualna i werbalna), stosowanie bodźców proprioceptywnych, rozciąganie – stretching, stymulacja stawów – trakcja i kompresja tonoliza, rotor, terapia metodą PNF , aktywizacja mięśni niespastycznych ćwiczenia siły mięśniowej reedukacja chodu W naszych ośrodkach oferujemy rehabilitację neurologiczną opartą o nowoczesne metody terapeutyczne i fizjoterapeutyczne. Posiadamy specjalistyczny sprzęt oraz dysponujemy wykwalifikowaną i doświadczoną kadrą pracowników. Nasi fizjoterapeuci współpracują z terapeutą zajęciowym, neuropsychologiem oraz logopedą. Plan terapii dla każdego Pacjenta ustalany jest indywidualnie po uprzednio przeprowadzonym wywiadzie. Centrum Rehabilitacji w Polanicy Zdrój, jako jedyna placówka w woj. dolnośląskim wyposażone jest w LOKOMAT – urządzenie do reedukacji chodu, które znacząco usprawnia proces powrotu Pacjenta do możliwie najlepszej sprawności.
turnusy sanatoryjne dla osób ze skierowaniem z NFZ-u, pobyty rehabilitacyjne po urazie rdzenia kręgowego, pobyty rehabilitacyjne po udarze mózgu, rehabilitację neurologiczną, rehabilitację kardiologiczną, pobyty hotelowe. Specjalizacja leczenia. Ośrodek uzdrowiskowy w Kamieniu Pomorskim specjalizuje się w leczeniu: chorób