Download & Stream This Song Here: http://smarturl.it/pmj33?IQid=ytExperience PMJ Live: https://pmjlive.com?IQid=ytShop PMJ Music/Merch: https://smarturl.it/
I część Do Amazonki 1. Senhorita z Lizbony Z Liverpoolu do brzegów Portugalii jechało nas tylko dziesięciu pasażerów trzeciej klasy statku "Hilary". Biskaja, zatoka podła, była jak zwykle burzliwa i nieznośna. U brzegów Portugalii morze się uspokoiło, natomiast wsiadło na statek, najpierw w Porto, potem w Lizbonie, przeszło stu pięćdziesięciu niespokojnych i krzykliwych pasażerów. Między nimi owa panna. Niezwykłą urodą tak bardzo odbijała od reszty, że wejście jej na statek czyniło wrażenie pochodu jakiejś królewny wśród licznego orszaku. Gdy ją spostrzegł mój sąsiad, Grek - zuchwałe chłopisko, nieznające żadnego języka prócz swego ojczystego, a jadące do Boliwii na nieznane przygody - schwycił kurczowo me ramię i patrząc jak błędny w dziewczynę, szeptał mi do ucha jakieś namiętne greckie zaklęcia. Rzeczywiście była to nadzwyczajna zjawa. Słońce i całe piękno Portugalii spłynęło chyba w to stworzenie o gorących, czarnych oczach i spragnionych ustach. Śmiechem, wdziękiem i bezczelną zalotnością zdobyła sobie w mig wszystkich mężczyzn. Miała lat osiemnaście i pochodziła z portugalskiej prowincji Estremadura. Jechała do Brazylii z matką, brzydką, milczącą kobieciną. Rozkoszna dziewczyna zaraz pierwszego dnia podbiła chief-stewarda, który (prócz serca) oddał jej i matce osobną kabinę i poza tym do reszty zgłupiał. Następnego dnia senhorita puściła go w trąbę, i słusznie, bo chief-steward miał inne zadania na statku, a w ogóle był to już mocno podstarzały Anglik. Wtedy właśnie zapłynęliśmy na Maderę*. Na Maderze są pięknie zbudowani chłopcy, uprawiający intratny sport. Nurkują obok statku do morza i wychwytują monety, rzucane im w wodę przez pasażerów. Panna z Estremadury chciała im także coś rzucić, ale nie miała pieniędzy, więc poprosiła Syryjczyka, przypadkiem obok stojącego. Syryjczyk ochoczo usłużył. Najpierw dał kilka portugalskich półeskudów, potem całe eskudy, a gdy te się wyczerpały, angielskie szylingi. Panna zaczęła szaleć; na dole kotłowało się od szczęśliwych nurków, a Syryjczyk dawał i dawał. W końcu dziewczyna się zreflektowała, przeprosiła Syryjczyka i podziękowała najmilszym uśmiechem. - Oh, les femmes, les femmes!* - zgrzytał Syryjczyk zębami w pół godziny później, gdy się poznaliśmy. Był to opasły mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu i wielkich brylantowych pierścieniach na grubych palcach. Gdy dowiedział się, że zamierzam przejeżdżać przez Manaus*, oświadczył, że ma tam najlepszy dom publiczny, i radził mi w nim zamieszkać. Miał ten człowiek nadzwyczajną zdolność ubierania wielkich świństw w piękne słowa - wzorem znakomitszych dyplomatów. Potem nadeszły upalne dni. Ruch dokoła dziewczyny nie ustawał. Starali się o jej względy kolejno Węgier, Anglik, Francuz i dwóch Portugalczyków. Portugalczycy chcieli pewnego dnia poturbować jakiegoś Niemca, który o dziewczynie puścił kilka cynicznych uwag. Oświadczyli, że dziewczyna pochodzi ze starej, szlacheckiej, jakkolwiek zubożałej rodziny portugalskiej, zamieszkałej pod miastem Coimbra: znali pannę dobrze i ręczyli za jej niepokalaność. Pewnego dnia dziewczyna pojawiła się na pokładzie ze złotym pierścionkiem, darowanym jej przez Syryjczyka. Speszyło to mocno wielbicieli. Starali się bawić dziewczynę, jak mogli, i pokazywali jej latające ryby, które pojawiały się w gorącej strefie. Ona bawiła się ich naiwnością. Krótko potem nasza piękność zelektryzowała statek wielkim krzykiem. Zapłakana, z czym jej ogromnie było do twarzy, wołała, że obraził ją ten potwór Syryjczyk, i wzywała wszystkich szlachetnych, silnych mężczyzn do pomszczenia jej honoru. Podniecona do ostateczności, chciała rzucić do morza pierścionek i przysięgała, że zbrodniarza zawiedzie do więzienia. Śmialiśmy się ukradkiem z pięknej furiatki, niestety było kilku, którzy wzięli ją poważnie, a wśród nich - jak filip z konopii - wyrwał się mój Grek. Wyrżnął Syryjczyka w łeb i prawie doszło do rozlewu krwi. Sąd obywatelski, złożony z Portugalczyka, Francuza, Anglika i Polaka (mnie), skazał Greka na przebywanie w kabinie do końca podróży. Natomiast Syryjczyka potępiła opinia statku. W miarę zbliżania się do ujścia Amazonki gorąco trapiło nas coraz nieznośniejsze. Puchły nam palce u rąk, twarze czerwieniały, a duszność obezwładniała. Dziewczyna przez dwa dni nie pojawiła się na pokładzie statku, a gdy wreszcie wyszła, jak zwykle pełna temperamentu i zaborczości, zakochane chłopy zwariowały. Ujrzały bowiem na jej szyi pod uchem wyraźny ślad czyjegoś pocałunku. Zawrzało niczym w ulu. Niczym złe psy wielbiciele zaczęli chodzić koło siebie, wzajemnie się podejrzewając, gotowi skoczyć sobie do oczu. Jak gdyby nie dość zamętu wprowadziła panna podczas całego rejsu, największą niespodziankę zgotowała nam pod sam koniec. Na kilka godzin przed portem Belém gruchnęła plotka, że dziewczyna zaręczyła się z Syryjczykiem. Rzecz nieprawdopodobna, a jednak okazało się, że prawdziwa. W Belém dziewczyna wychodziła pod ramię ze świeżym narzeczonym, uśmiechnięta, cudowna i wiośniana. Patrząc na dziwną parę, na obrzękłego Syryjczyka obok ruchliwej gazeli, mimo woli pomyślałem, kto kogo najpierw zaprowadzi: ona jego do więzienia czy on ją do lupanaru? I była jeszcze jedna niespodzianka, ale to tylko dla mnie, wyłącznie osobista. Oto gdy para obok mnie przechodziła, dziewczyna przeprosiła na chwilę swego narzeczonego i podskoczyła do mnie. Podając mi rękę, "szlachcianka z Estremadury" rzekła z filuternym uśmiechem ojczystą polszczyzną, najczystszą gwarą z warszawskiego Powiśla: - Do widzenia, panie rodak! Może się kiedy zobaczymy? Caramba!!!* 2. Do Amazonki za dwanaście funtów Amazonka w pojęciu przeciętnego Europejczyka otoczona jest nimbem tajemnicy i niedostępności jako coś, co leży bardzo daleko, za siedmioma górami i siedmioma rzekami. Tymczasem, wybierając się do Peru, stwierdziłem, że Amazonka płynie tuż-tuż, prawie pod nosem Europy, gdyż - rzecz mało wiadoma - podróż do Belém-Pará, portu przy ujściu Amazonki, kosztowała w trzeciej klasie tylko dwanaście funtów angielskich, a do Manaus, to jest tysiąc siedemset kilometrów w górę Amazonki, płaciło się zaledwie piętnaście i pół funta. O miedzę od Belém (ale miedzę na miarę amerykańską) leży Recife (dawniejsze Pernambuco), dokąd podróż z Europy trzecią klasą kosztowała już około trzydziestu funtów. Ale Recife leży na trasie zupełnie innych linii nawigacyjnych, obsługujących wschodnie wybrzeże Ameryki Południowej aż do Buenos Aires. Czym wytłumaczyć sobie tę olbrzymią rozpiętość cen? Prawdopodobnie tym, że nad Amazonkę mało kto płynął, natomiast niezliczone, wielotysięczne rzesze wychodźców sypały się dalej na południe, do wszystkich portów od Recife do Buenos Aires. Ci, którzy tam płynęli, należeli do największej biedoty europejskiej, lecz ponieważ było ich zawsze tak wiele, musieli grubo przepłacać kompaniom okrętowym. Kiedyś, płynąc do Ameryki Południowej na statku linii Royal Mail Company, zadałem sobie trud obliczenia, ile zysku miał statek z licznych pasażerów trzeciej klasy, a ile zysku z nielicznych pasażerów pierwszej i drugiej klasy łącznie - i doszedłem do zdumiewającego odkrycia, że działa się tu zalegalizowana grabież biednego człowieka: pasażerowie trzeciej klasy płacili nie tylko za luksus pasażerów pierwszej i drugiej klasy, opłacali nie tylko dywidendy akcjonariuszy kompanii, lecz do tego biedacy ci płynęli na statku stłoczeni, w złych warunkach, upokarzających człowieka i urągających jakiejkolwiek higienie. Więc oto płynąłem z Liverpoolu do Manaus na statku o dźwięcznej naz­wie "Hilary", należącym do angielskiej kompanii "Booth Line". Dla ścisłości podkreślę, że podróż kosztowała mnie piętnaście i pół funta plus dodatkowe pół funta. Za pierwszą sumę dostałem przejazd, jedno łóżko i wyżywienie przez blisko cztery tygodnie, za dodatkowe pół funta, wsunięte to the right man, on the right place*, to jest do dłoni pana chief-stewarda, dostałem do wyłącznej dyspozycji kabinę czterokojową oraz ojcowską opiekę w czasie podróży. Albowiem chief-steward był hojniejszy niż jego przełożona linia. Podawali nam na statku posiłki cztery razy dziennie. Jedzenie było obfite i zdrowe, choć niewyszukane. Dwa razy dziennie - przy dźwiękach muzyki z głośników - ciepłe dania z mięsa lub ryby, ziemniaków, makaronu, ryżu i jarzyn. Od Lizbony wino czerwone wcale niezłe, po prostu portugalskie. Obdarzeni dobrym apetytem mogli żądać nieograniczonej ilości porcji mięsa lub ryby. Słowem, karmiono nas nie najgorzej. Leżał przede mną piękny, bogato ilustrowany prospekt pod tytułem "1000 miles up the Amazon in an Ocean Liner" ("Tysiąc mil w górę Amazonki na statku oceanicznym"). W tym prospekcie przyrzekała "Booth Line" swym pasażerom wszelkiego rodzaju cuda, spotęgowaną radość życia, szczęśliwe dni wśród modrych wód, wieczorne koncerty i dansing pod Krzyżem Południa. Przyrzekała dalej dziwy najrozleglejszej puszczy na świecie nad największą tropikalną rzeką, bajkowe noce księżycowe z palmami, osobliwe zwierzęta, błyszczące motyle, jaskrawe ptaki i orchidee. Czy "Booth Line" dotrzymywała przyrzeczeń? Ależ tak, dotrzymywała i liczne fascynujące fotografie, reprodukowane w prospekcie, a pobudzające fantazję, sprawdzały się co do joty. Tylko jedną sprawę "Booth Line" zataiła. Mianowicie to, że s/s "Hilary" popełnił wielkie łajdactwo, największe, jakie podobno popełnić może w morskim kodeksie honorowym statek pasażerski, na pół turystyczny. Otóż w Belém wyszło na jaw, że "Hilary" wiózł węgiel, który obecnie wyładowywał. Robił to w nocy i trochę wstydliwie, jednak wszyscy pasażerowie o tym się dowiedzieli, bo w naszej trzeciej klasie kłębiły się okrutne tumany pyłu węglowego. Bywalcy w sprawach morskich głośno wyrażali swe oburzenie, że było to świństwo niebywałe. Od kilku godzin, to jest od przybycia do Belém, należało do dobrego tonu pomstować na statek i na "Booth Line". Chciałem także należeć do bywalców i także pomstować, ale jakoś było mi z tym krucho. Przez iluminator patrzyłem z kabiny na wodę. Księżyc kładł na powierzchni rzeki jasną smugę aż hen, do odległych, zalesionych wysp, ginących w półmroku. Minęły chyba już lata moich księżycowych egzaltacji i teraz patrzyłem na krajobraz spokojnie i trzeźwo, i właśnie na trzeźwo uświadamiałem sobie, że rzeka oświetlona księżycem - to część prawdziwej, najprawdziwszej Amazonki, jakkolwiek nosiła tu miano rzeki Pará. Od lądu dochodził silny, korzenny zapach, właściwy lasom południowoamerykańskim i słychać było przenikliwy odgłos licznych świerszczy. I zapach, i odgłos dobrze były mi znane z dawniejszej podróży do Parany*. Na kilka chwil zgrzyt wind okrętowych i huk spadającego węgla przygłuszał wszystko inne, ale potem znów słyszałem świerszcze i tak słyszeć je będę bezustannie, aż do ostatniego dnia pobytu nad Amazonką. Trudno, w tej chwili nic nikomu nie potrafiłem wziąć za złe - i niech sobie "Hilary" wyładowuje swój węgiel. 3. Romantyczni pasażerowie Albert Meschede, mój sąsiad przy stole, nie był bynajmniej romantyczny. Od sześciu lat handlował żywymi zwierzętami znad Amazonki i trzy razy do roku przewoził mrówkojady, tukany i harpie* do Hawru i Hamburga. W drodze powrotnej do Ameryki Południowej trudnił się dla odmiany przemycaniem towarów. Młody, żywy człowiek miał rozległe doświadczenie ze zwierzętami i ciekawie o nich opowiadał, więc słuchałem go chętnie. W kilka godzin po przybyciu naszego statku do Belém - gdy zapadł już wieczór - wypiwszy kilka kieliszków rumu w barze "Hilarego", zwierzał mi się ze swego przemytniczego biznesu. Po chwili milczenia, wlepiając we mnie badawczo wzrok, oświadczył: - Twarz pana podoba mi się! Wygląda pan na przedsiębiorczego i uczciwego, tak, uczciwego! - O, dziękuję, dziękuję - odpowiedziałem, śmiejąc się. - Tak ładnie nikt mi jeszcze nie powiedział. - Mam do pana wielkie zaufanie. Dlatego proszę pana o udzielenie mi pomocy. - Pomocy, jakiej? - Przy pozbywaniu się trzech walizek z budzikami, które przywiozłem ze sobą. - I do tego potrzebuje pan uczciwego pomocnika? - Tak jest. Dziś o północy, to jest za cztery godziny, podpłynie pod nasz statek od strony rzeki człowiek z łódką, któremu opuścimy walizki. Sam może nie dałbym sobie rady... - Rozumiem, rozumiem. Ale nie czuję się jakoś na siłach... - Kraft durch Freude... und Wecker! - Meschede wybuchł nerwowym śmiechem. - Siła poprzez radość... i budziki. Potem, widząc moje ociąganie, oznajmił dla zachęty: - Zapewniam pana, że w walizkach są naprawdę budziki, nic gorszego... I dla dodania wagi swym słowom, dorzucił jako najwyższy atut z jakimś okropnym akcentem: - Parole d’honneur!* Niestety, nie potrafiłem się zapalić do tej "honorowej" awantury, za to pozostałem w barze "Hilarego", by pisać o romantycznych współpasażerach. Z Konstantynopola jechały do Manaus dwie młode Lewantynki. Trzeba im przyznać, że miały wygląd wschodni, lecz między sobą rozmawiały po francusku, a śpiewały piosenki w dziesięciu różnych językach. Rzeczywiście nie wiadomo, który był ich ojczysty. Po niemiecku śpiewały Adieu, du mein Gardeoffizier z tak rzewnym przejęciem, jak gdyby tego oficera wczoraj dopiero żegnały. Płynęły do Manaus na ożenek, ażeby uszczęśliwić dwóch rodaków, których jeszcze nie znały. Pokochali się przez fotografie. Aliści koło Madery - wcale nie przez fotografię, lecz bezpośrednio - zadurzył się w młodej Lewantynce, dziewczynie bardzo ładnej, pewien zuchowaty Brazylijczyk z pierwszej klasy. Niedaleko równika, zdaje się, zdobył wzajemność dziewczyny, a gdyśmy potem przez dwa dni i dwie noce leżeli na piaskach północno-wschodniej Brazylii w porcie Săo Luis, miejscowości bardzo gorącej, młode Lewantynki i Brazylijczyk wyprowadzili się na ląd na te dwa dni, a zwłaszcza na noce. W Belém nastąpił koniec sielanki. Brazylijczyk pożegnał się i wysiadł; Lewantynki pozostały i płynęły dalej do Manaus, do swych narzeczonych. Przez kilka godzin smutno patrzyło z oczu młodszej dziewczynie, ale wkrótce wszystko wróciło do poprzedniego stanu. Obydwie nuciły znowu Adieu, du mein Gardeoffizier, a dyskretny s/s "Hilary" nic nie widział i o niczym nie wiedział. Razem ze mną z Liverpoolu wyjechały dwie inne panie. Siedziały przy stole naprzeciwko mnie i z tej racji wywiązała się między nami pewna zażyłość. Była to matka z córką. Obydwie były śpiewaczkami, tylko że matka znacznie ładniejsza pomimo wieku i szronowatych włosów. Urodzona w Brazylii, wyszła za Europejczyka (jakiej narodowości, nie wiem), mieszkała w Anglii, gdzie wychowała córkę na Angielkę, a poza tym obydwie znały doskonale Paryż. Przebywały tam w kołach artystycznych. Przyczyną ich obecnej podróży była ponoć tragedia małżeńska. Matka, zawsze pełna swobody i uśmiechu, wybuchła pewnego razu spazmatycznym płaczem na dźwięk jakiejś melodii. Obydwie niewiasty, wybitnie inteligentne, doświadczone w bólach i radościach, poniosły już, zdaje się, wiele klęsk; były jak piękne motyle, przywykłe i do słońca, i do słoty. Życie ich toczyło się wśród burzliwych nurtów, odległych od cichych portów, i upływało - dosłownie - na wielu statkach. Do dziwnych tych kobiet współpasażerowie odnosili się z wielkim zaufaniem i chętnie zwierzali im się z najtajniejszych trosk. Najliczniejszymi pasażerami w naszej trzeciej klasie byli oczywiście wy­chodźcy portugalscy, jadący do północnej Brazylii. Jechali przeważnie całymi rodzinami i mieli wiele dzieci. Kilkakrotnie odbywałem podróż do Ameryki Południowej z wychodźcami polskimi i innych narodowości. Zawsze uderzało mnie podczas przejazdu ich czujne skupienie, może nawet przyczajenie - zrozumiały lęk przed przyszłością: wyrywali się z niedoli starego kraju i zazwyczaj szli na niepewny, nieznany los. Jakże inni byli Portugalczycy. Swobodni, weseli, rozgawędzeni, skorzy do śmiechu i głośnych, pogodnych rozmów. Z początku przypisywałem to temperamentowi południowców, lecz w rozmowach z nimi dowiadywałem się właściwej przyczyny. Nie jechali w nieznane, każdy miał w Brazylii krewnych lub przyjaciół i każdy wiedział już z góry, gdzie i czego tam się chwyci. Dla nich Brazylia była jak gdyby przedłużeniem Portugalii, a Atlantyk - jak gdyby rozszerzonym kanałem. Wobec tych prostodusznych emigrantów, grupa "romantycznych" pasażerów z ich niewyraźnymi celami wyglądała jak barwna co prawda, lecz chorobliwa narośl. Oto w Săo Luis wpadł na statek jeden z najbardziej zagadkowych i - przyznajmy - czarujących Anglików, jakich kiedykolwiek poznałem, Alexander Wardlaw. Stylizował się na podróżnika typu Drake’a, Cooka czy Lawrence’a, awanturnika tego gatunku, który zdobywał dla Anglii kolonie i odkrywał wyspy. Wardlaw ponoć jako nieletni chłopak walczył podczas pierwszej wojny światowej w rowach strzeleckich przeciw Niemcom, potem przewędrował Australię, w Afryce awanturował się przez sześć lat. Zbierał tam okazy fauny dla chicagowskiego muzeum, łowił żywe słonie dla Hagenbecka*, brał udział jako myśliwy przy realizowaniu słynnego filmu Traderhorn, pantery rzekomo łapał i obezwładniał gołą ręką. - Świetna bujda! - powiedziałem mu w oczy, zachwycony jego opowiadaniem. Ale on pokazał mi na piersiach i brzuchu straszliwą ranę od pazura, z powodu której leżał przez sześć miesięcy w szpitalu; pokazał książkę napisaną przez siebie i różne fotografie. Wardlaw miał postać Ursusa, a twarz i zachowanie się dziecka. Palił bezustannie papierosy i najcięższe cygara, niańczył na statku wszystkie portugalskie dzieci, które razem z matkami go ubóstwiały, śpiewał pięknym barytonem angielskie piosenki i śmiał się najpogodniejszym na świecie śmiechem. Wszyscy byli w nim zakochani. Tak odbiegał od wyobrażenia, jakie się zwykle miało o powściągliwych, bezbarwnych Anglikach, że porwany jego energią i wdziękiem, zaproponowałem mu półżartem, ażeby jechał razem ze mną do Peru. Nie mógł. Musiał jechać do Mato Grosso. Po co? - Zaczerpnąć pełną piersią świeżego powietrza! - rzekł, śmiejąc się. Brazylijskie Mato Grosso sąsiaduje z Paragwajem i Boliwią. A między tymi dwoma państwami od pewnego czasu zanosiło się na grubszą chryję z powodu nafty czy czegoś podobnego. Wardlaw wpadł na nasz statek w Săo Luis i po dwóch dniach rejsu wysiadł w Belém. Znikł ze statku jak urzekający meteor. W Manaus w kilka dni później przypadkiem dowiedziałem się, że ów ujmujący, marzycielski Wardlaw był agentem brytyjskich towarzystw naftowych i specem od wywoływania przewrotów południowoamerykańskich. Zbliżała się północ. Statek już nie wyładowywał węgla. Siedząc w barze "Hilarego", wciąż wchłaniałem ów przyjemny, korzenny zapach, idący nieustannie od lądu. Nagle, gdzieś od strony burty statku, pogrążonej w mroku, rozległy się urywane głosy ludzkie, nerwowe okrzyki, tupot kroków na pokładzie, gonitwa. Po chwili znów zapadła cisza. Wkrótce wszedł do baru Meschede, z wypiekami na policzkach, lecz szeroko uśmiechnięty. - Okay! - zawołał, tryskając zadowoleniem. - Czy udało się? - spytałem zdziwiony. - Udało. - A te krzyki to co? Myślałem, że pana nakryli. - Owszem, nakryli, ale... puścili, jak pan widzi. Wsunąłem im po dolarze do kieszonki - i puścili... Czy można pana zaprosić na kieliszek koniaku? Miało to już więcej niż korzenny zapach. Uderzającym rysem przyrody w dorzeczu Amazonki była jej groteskowość. Groteskowe kształty i kolory, cudaczne owady, ssaki, ptaki. I jakby pod wpływem tajemniczej siły przyciągania wielu ludzi zbliżających się do ujścia Amazonki miało w sobie coś z tej dziwacznej bujności. Propagandowe zachwalanie w prospekcie "Booth Line", że ujrzymy nad Amazonką wiele osobliwych rzeczy, nabierało nagle głębszego znaczenia: stawało się jak gdyby kluczem jakiejś życiowej prawdy, o której nie śniło się autorom prospektu, a osobliwości zaczynały się już na statku wśród samych pasażerów. Przecież o najosobliwszym pasażerze nie wypadało mi zapomnieć: o mo­tylu znad ujścia Amazonki. Dziwacznym kaprysem losu pozostał on na pokładzie, gdy statek przed dwoma miesiącami opuszczał wybrzeże Ameryki Południowej, idąc ku mrocznej północy. Motyl zaszył się gdzieś w ciepłym kącie na "Hilarym" i spał przez kilka tygodni. Jakież koszmarne sny musiały dręczyć mieszkańca upalnej puszczy podczas jesiennych wichrów u wysp brytyjskich! Ale przeżył to, a gdy nasz statek teraz, w drodze powrotnej minąwszy zwrotnik Raka, wszedł w strefę ciepłych powiewów, pewnego dnia motyl pojawił się w słońcu. Niedaleko fruwał, przezornie trzymając się za kominem, by go wiatr nie wydmuchał znad pokładu. Znacznie większy niż nasza rusałka osetek, był żywego koloru jasnobrązo­wego z czarnymi pręgami, a na brzegach skrzydeł miał szereg białych kropek. Urodziwego zwiastuna Amazonki powitaliśmy z niebywałym ożywieniem. Niektórzy chcieli go złapać, ale on szczęśliwie wywijał się spod ich nazbyt serdecznych rąk i potem gdzieś znikł. Ale nie przepadł. Następnego południa znów się ukazał i tak już co dzień podziwialiśmy kilkuminutowe pląsy barwnego towarzysza. - Limenitis archippus! - nazwał go Meschede z ważną miną, ale właściwie trudno było dokładnie oznaczyć go z daleka. Za każdym razem widok egzotycznego pasażera przejmował mnie wzruszeniem. Była ujmująca a zabawna dziarskość w motylim Odyseuszu, który mimo woli przebył taki szmat oceanu i teraz zdrowy i zapewne stęskniony wracał do ojczyzny. Gdy piaszczyste wybrzeża w pobliżu Săo Luis wyłaniały się przed nami na widnokręgu, widziałem go po raz ostatni. Wzbijając się coraz wyżej, zatoczył kilka kręgów ponad "Hilarym", jak gdyby nas żegnał, i z wiatrem puścił się w stronę lądu. Tak ginął mi z oczu barwny lotnik, który jak rzadko inny owad umiał poruszyć serca wielu ludzi. 🎤 Get our karaoke app 👉 https://bit.ly/39lwvql💻 Download MP3 👉 https://www.karaoke-version.com/mp3-backingtrack/hermes-house-band/i-will-survive.html🔔 D Gdy ci życie ktoś zagłuszy życiem swymZbuduj sobie, bracie, z dźwięków lądI po cichu z miasta znikaj tak jak w dymParu kumpli z sobą możesz wziąćBo życie czasem zagra jakiś fałszŻe aż zabolą zębyA potem kilka takich pięknych dźwięków ażŚpiewająco czujesz, czujesz sięGraj, graj!To jest twoje solo, to twój czasGraj, graj!Nikt cię nie zaprosi drugi razGraj, graj!Pokaż jak to pięknie może brzmiećTo życie tweBo życie może cię rozbujać tak jak basByle równo w tobie walił pulsTo tak jak w graniu nagle wyjdzie taki "drive"Że odlecisz bracie aż do chmurGdy ktoś cię spyta nagle jak się maszTo choćby było marniePamiętaj życie to jest koncertTy w nim graszŚpiewająco powiedz, żyje sięGraj, graj!To jest twoje solo, to twój czasGraj, graj!Nikt cię nie zaprosi drugi razGraj, graj!Pokaż jak to pięknie może brzmiećTo życie tweGdy ktoś cię spyta nagle jak się maszTo choćby było marniePamiętaj życie to jest koncertTy w nim graszŚpiewająco powiedz, żyje sięGraj, graj!To jest twoje solo, to twój czasGraj, graj!Nikt cię nie zaprosi drugi razGraj, graj!Pokaż jak to pięknie może brzmiećTo życie twe
Lisa Kudrow singing Gloria Gaynor's hit song "I Will Survive". A scene from the HBO-produced show "The Comeback" (season 1, episode 12 "Valerie Shines Under
Kup teraz1426 Więcej szczegółów1426 Opis produktu Trudno znalezc gadzet o tak kultowym statusie. Tak samo trudno znalezc dom w USA lub Wielkiej Brytanii, w ktrym na scianie nie wisi Billy Bass. Przedstawiamy wiec najnowsza edycje tej uroczej Bass wyglada jak zlowiona ryba, ktra jako trofeum przymocowalismy do drewnianej deski i powiesilismy za scianie. Gdy jednak podejdziesz blizej to spotka Cie nie lada ryba tylko wyczuje Twoja obecnosc, odwrci glowe w twoja strone, zacznie sie ruszac i spiewac! W jej repertuarze znajduje sie poprawiajace nastrj szlagier: „I will survive”.Wbudowany czujnik ruchu mozna oczywiscie wylaczyc (wylacznik znajduje sie obok pojemnika na baterie), wtedy ryba uaktywni sie jedynie po nacisnieciu Ryba Billy Bass wzbudza salwy smiechu gdzie tylko sie pojawi. Nawet najwiekszy mruk nie da rady zachowac kamiennej twarzy przy spotkaniu z Billy wiec naciskaj przycisk „Do Koszyka”, aby przekonac sie samemu. Specjalna edycja z okazji 15-lecia Billiego ma ograniczony Ryba Billy BassSpecjalna edycja z okazji 15-leciaW repertuarze ryby znajduje sie jedna, hitowa piosenka:„I will survive”.Ryba rusza sie i spiewaAktywowana przez czujnik ruchu lub nacisniecie przyciskuZasilanie: 4 x bateria AA (paluszek). Demonstracyjne baterie sa dolaczone do produktuRybe mozna zawiesic na scianie lub postawic na plaskiej powierzchniUwaga: czujnik ruchu moze nie dzialac, gdy baterie sa slabe lub gdy jest zbyt ciemno Provided to YouTube by Verity RecordsI Need You To Survive · Hezekiah Walker · The Love Fellowship ChoirFamily Affair II - Live At Radio City Music Hall℗ 200

Szukaj na tym blogu DC Ostatni post I Will Survive (Przeżyję) [cz. 1] - Borba Link do oryginału: klik! Autor oryginału: Borba Autor tłumaczenia: _NG_ Komentarze Legenda ¤ - W trakcie tłumaczenia¤ - W trakcie rysowania¤ - Dawno nieaktualizowane, brak informacji o dalszych częściach¤ - Wstrzymane bądź niedokończone¤ - Zakończone Najpopularniejsze komiksy miesiąca

[Chorus] Oh no, not I, I will survive Oh, as long as I know how to love, I know I'll stay alive I've got all my life to live, and I've got all my love to give And I'll survive, Kokiskashop Boże Narodzenie 2021 Dowcipne prezenty Billy Bass to ucieleśniony optymizm, który z pewnością rozjaśni Twój dzień Ukazać szczegółowy opis Produkt aktualnie niesprzedawany Dostępność: niesprzedawany 116 klientów zakupiło ten produkt 3 000+ pozytywnych recenzji na 98% klientów poleca Opis produktu Instrukcje i powiązane artykuły Pytania (0) Akcesoria Billy Bass - śpiewająca ryba Billy Bass to słynna zabawka w postaci złapanej, ale śpiewającej, ryby wiszącej na desce do krojenia na ścianie. Minęło piętnaście lat od najsłynniejszego okresu. Najwyższy czas więc świętować tę rocznicę specjalną edycją Billy Bass, która została specjalnie stworzona z okazji 15 urodzin Billy'ego. Billy Bass, wariant 2015, w wyjątkowy sposób śpiewa już słynną piosenkę I Will Survive. Ryba działa na fotokomórkę. Kiedy ktoś mija Billy'ego, ryba odwraca głowę, zgina ogon i zaczyna śpiewać. Zawiera również przycisk natychmiastowego startu. Billy Bass to ucieleśniony optymizm, który z pewnością zabłyśnie przez cały dzień - jakkolwiek by nie był. Unikalna moc śpiewającej ryby: 4 x baterie AA, nie wchodzą w skład zestawu Zawartość opakowania: 1 x Billy Bass - śpiewająca ryba Artykuły powiązane Jak wybrać odpowiedni prezent świąteczny Czy nam się to podoba, czy nie, do Bożego Narodzenia pozostały już tylko dwa tygodnie. Dlatego każdy, kto nie kupił jeszcze wszystkich prezentów świątecznych, powinien zwrócić uwagę. Na szczęście dla Ciebie mamy instrukcje, jak możesz uprościć swoją pracę. Jak kupować prezenty świąteczne?1. Kupuj onlineZakupy w e-sklepie mają swoje niezaprzeczalne zalety - wygoda, szeroka oferta, dostawa do... Pokazać cały artykuł 3 powody, dla których warto teraz kupić lampki świąteczne Masz już dość robienia zakupów pod choinkę w październiku lub słuchania kolęd rozbrzmiewających w galeriach handlowych przez cały listopad? Całkowicie Cię rozumiemy. Niemniej jednak wśród produktów świątecznych jest wyjątek, który warto już teraz kupić - lampki choinkowe. Po co zwracać na niego uwagę we wrześniu?Świąteczna kurtyna świetlna - 3x3 m, 300 LED, zimna bielPrzede wszystkim mamy dobrą... Pokazać cały artykuł 4 główne powody, dla których warto kupić prezenty świąteczne w listopadzie Do Świąt Bożego Narodzenia zostało mniej niż 6 tygodni - może to dla Ciebie dobra wiadomość, może już jesteś zestresowany lub nie obchodzi Cię to, bo czasu na zakup prezentów jest jeszcze mnóstwo. Jeśli zawsze masz do czynienia z prezentami tuż przed świętami, postaramy się Cię przekonać, że kupowanie prezentów z dużym wyprzedzeniem ma swoje nieocenione Lepiej w listopadzie niż po... Pokazać cały artykuł Świąteczne lampki we wrześniu? Czemu nie? Święta Bożego Narodzenia zaczynają się każdego roku wcześniej i możesz przerazić się momentem, gdy czekoladowy Święty Mikołaj będzie Cię straszył na sklepowych półkach. Jest jednak produkt bożonarodzeniowy, który warto kupić już teraz, a są nim lampki choinkowe. Czemu? Już teraz lampki choinkowe mogą ozdobić Twoje mieszkanie lub ogród. Nie wierzyszŚwiąteczna kurtyna świetlna - 3x3 m, 300 LED,... Pokazać cały artykuł 3 powody, by kupić lampki świąteczne już teraz Czy masz dość kupowania świątecznych prezentów w październiku lub słuchania kolęd, które odbijają się echem w centrach handlowych przez cały listopad? Całkowicie cię rozumiemy. Istnieje jednak wyjątek wśród produktów świątecznych, które warto teraz kupić - lampki choinkowe. Świąteczne dekoracyjne oświetlenie – sople – 40 LED – zimny białyPrzede wszystkim mamy dobrą wiadomość: ponownie... Pokazać cały artykuł Zabawiaj dzieci podczas wakacji Każdego roku wszyscy rodzice rozwiązują ten sam problem podczas wakacji - jak zabawiać dzieci w ciągu dwóch długich miesięcy. Obozy i babcie będą pomagać przez kilka tygodni, a co z resztą czasu wakacji. Oto kilka wskazówek, jak zapewnić zabawę swoim dzieci do ruchuAby uniknąć całego urlopu na komputerze lub tablecie, zdobądź nowy rower, łyżwy, skuter lub deskorolkę dla... Pokazać cały artykuł Zabawa i wypoczynek w ogrodzie Na wiosnę praktycznie zmieniamy miejsce z domu na ogród gdzie możemy cieszyć się świeżym powietrzem i słońcem aż do ostatnich ciepłych jesiennych dni. Sprawdź, czy jesteś gotowy na nowy basen dmuchany Bestway 269 x 175 x 51 cm Kiedy robi się trochę ciepło, spędzamy dużo wolnego czasu w ogrodzie. Jeśli nadal masz pracę w ogrodzie, spróbuj tego lata inaczej. Barbecue,... Pokazać cały artykuł
Diana Ross: I Will Survive: Directed by Marty Callner. With Michael Davis, Diana Ross, RuPaul. In 1996, American singer Diana Ross released a cover of the track "I Will Survive".
Śpiewająca ryba - śpiewa i rusza sięFantastyczna ryba, która z pewnością poprawi Ci naciśnięciu guziczka ryba śpiewa dwie piosenki: "Don't worry, be happy" i "I will survive" oraz zabawnie porusza łbem. Nie ma osoby, której to nie rozbawi i nie sprawi, że nowy dzień rozpocznie w wyśmienitym humorze. Ryba przystosowana do powieszenia na ścianie, wyglądać będzie również jak niezwykłe trofeum mistrza wędkarstwa:)długość ryby: około 28 cmzasilana na 3 baterie AAwzór dla miłośników morza i ryb Using this Synthesia Piano Tutorial you can learn how to play the song called I Will Survive by Gloria Gaynor.Want to learn the piano? This is the quickest a
18+ Ta strona może zawierać treści nieodpowiednie dla osób niepełnoletnich. Zapamiętaj mój wybór i zastosuj na pozostałych stronach .. w rosji bez bebechów By Cię ch*j @nanowaty . Zajebiste. Piwko Żyłkę widać ale piwo daję Tutaj kończy się internet. Zawracać ! "je, je, ooo, nie krój mnie, błagam, proszę, ooo-o, oooo-o, oooo-o, oooooo, o, proszę, nie krój mnie, spełnie trzy życzenia, no co ty, nie człowiek czy co? proszę, nie krój. nie krój. o-ooo, dlaczego mnie wypatroszyłeś? gdzie moje bebechy? jak będę żyć? oooooooo" w tłumaczeniu wygląda jak jakiś kawałek z amerykańskiej popsy... Rosja to stan umysłu. Filmik ten doskonale to tłumaczy. Za jaja go ściska. Zoofil. W większości aż się logować nie chce by dać piwko. No tym razem trzeba, przełamałem lenistwo Ruscy to potrafią się bawić jedzeniem Gdje maji kiszki? Kak ja budu żyć? ch*j ze spiewajaca ryba dlaczego sadolowe konto na brazzers stracilo waznosc??!!! "Dom taki mi daj, Gdzie morświnów jest raj, A halibut i sum piją rum Piją ruuuuuuuuuuuumm." Pu...........le 2013-04-30, 13:36 ooohoooooooo oooohoooooo ! W Rosji nikogo nie stać na normalny obrus tylko ceratę, a i tak wszyscy mają kamery... Tak naprawdę ta ryba nie mówi, głos jest podstawiony. © 2007-2022. Portal nie ponosi odpowiedzialności za treść materiałów i komentarzy zamieszczonych przez użytkowników jest przeznaczony wyłącznie dla użytkowników pełnoletnich. Musisz mieć ukończone 18 lat aby korzystać z • FAQ • Kontakt • Reklama • Polityka prywatności • Polityka plików cookies
MORE COOL STUFF HERE ---- http://www.team2prosper.comI Will Survive - Gloria Gaynor - Karaoke Lyrics Video. Kup teraz1084 Więcej szczegółów1084 Opis produktu Trudno znalezc gadzet o tak kultowym statusie. Tak samo trudno znalezc dom w USA lub Wielkiej Brytanii, w ktrym na scianie nie wisi Billy Bass. Przedstawiamy wiec najnowsza edycje tej uroczej Bass wyglada jak zlowiona ryba, ktra jako trofeum przymocowalismy do drewnianej deski i powiesilismy za scianie. Gdy jednak podejdziesz blizej to spotka Cie nie lada ryba tylko wyczuje Twoja obecnosc, odwrci glowe w twoja strone, zacznie sie ruszac i spiewac! W jej repertuarze znajduje sie poprawiajace nastrj szlagier: „I will survive”.Wbudowany czujnik ruchu mozna oczywiscie wylaczyc (wylacznik znajduje sie obok pojemnika na baterie), wtedy ryba uaktywni sie jedynie po nacisnieciu Ryba Billy Bass wzbudza salwy smiechu gdzie tylko sie pojawi. Nawet najwiekszy mruk nie da rady zachowac kamiennej twarzy przy spotkaniu z Billy wiec naciskaj przycisk „Do Koszyka”, aby przekonac sie samemu. Specjalna edycja z okazji 15-lecia Billiego ma ograniczony Ryba Billy BassSpecjalna edycja z okazji 15-leciaW repertuarze ryby znajduje sie jedna, hitowa piosenka:„I will survive”.Ryba rusza sie i spiewaAktywowana przez czujnik ruchu lub nacisniecie przyciskuZasilanie: 4 x bateria AA (paluszek). Demonstracyjne baterie sa dolaczone do produktuRybe mozna zawiesic na scianie lub postawic na plaskiej powierzchniUwaga: czujnik ruchu moze nie dzialac, gdy baterie sa slabe lub gdy jest zbyt ciemno

I Will Survive (מילולית: אני אשרוד) הוא שירה המפורסם ביותר של הזמרת האמריקאית גלוריה גיינור. השיר בוצע לראשונה בשנת 1978. השיר נכתב על ידי פרדי פרן ודינו פקאריס.

11 paź 13 11:54 Ten tekst przeczytasz w mniej niż minutę W sieci można słuchać już pierwszego singla zespołu Ryba and The Witches, "Rain On Your Back". Foto: Materiały prasowe Ryba and The Witches Ryba and The Witches tworzą doświadczeni muzycy, a wśród swoich inspiracji wymieniają między innymi Depeche Mode, The Sisters of Mercy oraz The National. Pierwszy singiel, "Rain On Your Back", został wyprodukowany przez Michaela Beara. Za mastering odpowiada Joe LaPorta z nowojorskiego Sterling Sound. LaPorta ma na swoim koncie współpracę między innymi z Foo Fighters, Imagine Dragons, The Raveonettes, Cold War Kids, The Killers, Solange, Lady Gagą czy Black Eyed Peas. LaPorta przyjął propozycję pracy nad całym albumem Ryba and The Witches. Data utworzenia: 11 października 2013 11:54 To również Cię zainteresuje Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Znajdziecie je tutaj. .
  • e2wr7ynhta.pages.dev/43
  • e2wr7ynhta.pages.dev/329
  • e2wr7ynhta.pages.dev/240
  • e2wr7ynhta.pages.dev/975
  • e2wr7ynhta.pages.dev/868
  • e2wr7ynhta.pages.dev/718
  • e2wr7ynhta.pages.dev/619
  • e2wr7ynhta.pages.dev/387
  • e2wr7ynhta.pages.dev/26
  • e2wr7ynhta.pages.dev/136
  • e2wr7ynhta.pages.dev/620
  • e2wr7ynhta.pages.dev/329
  • e2wr7ynhta.pages.dev/991
  • e2wr7ynhta.pages.dev/489
  • e2wr7ynhta.pages.dev/841

    • śpiewająca ryba i will survive